بررسی شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان با روش الیزا بر روی مدفوع در شهرستان سنندج

   مقدمه: عفونت هلیکوباکترپیلوری شایع­ترین عفونت در جهان شناخته شده و به طور تقریبی نصف جمعیت جهان به آن دچار می­شوند. آلودگی اثر جمع شونده داشته، بیشتر بزرگسالان در دوران کودکی به آن مبتلا می­شوند. بر اساس مطالعات اپیدمیولوژیک و حیوانی، کلونیزاسیون دراز مدت هلیکوباکترپیلوری می­تواند منجر به آدنوکارسینوم معده و لنفوم مری شود، به خصوص اگر عفونت در اوایل عمر کسب گردد (1). مواد و روش­ها: این تحقیق به روش مقطعی بر روی 458 کودک در گروه سنی 4 ماه تا 15 سال و نمونه­گیری به صورت تصادفی در مدارس و مراکز بهداشتی-درمانی صورت گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه و جهت این آزمایش از تست تعیین آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع استفاده گردید. سپس از آمار توصیفی و استنباطی، X2 (کای دو)، T.test ، آزمون فیشر، آنالیز واریانس یکطرفه برای نشان دادن نتایج استفاده گردید. یافته­ها: در مجموع، میزان شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در گروه سنی اطفال 2/64% برآورد گردید. کمترین شیوع، مربوط به گروه سنی 5/4-5/3 ماهه (6/43%) بود و این میزان تا سن 15 سالگی به 4/64% افزایش پیدا کرد (01/0> p ). میزان شیوع با افزایش تعداد اعضاء خانواده از 3 به 5 نفر بسیار افزایش یابنده بود (005/0 > p ) و در کودکانی که بیش از 6 ماه از شیر مادر تغذیه شده بودند، میزان شیوع در مقایسه با کودکان تغذیه شده با روش­های دیگر، کمتر بود (002/0 > p ). بحث و نتیجه­گیری: عفونت هلیکوباکترپیلوری در گروه سنی کودکان در سنندج شیوع بسیار بالایی دارد و با افزایش سن این شیوع افزایش می­یابد. آلودگی از همان سنین اولیه کودکی، حتی قبل از شروع تغذیه کمکی شروع می­شود و به نظر می­رسد، انتقال از راه­های دیگر، در کنار انتقال از راه غذا و آب، نقش مهمی ایفا می­کند. گر چه شیر یک اثر محافظتی داشته است، ولی نمی­تواند جلوی این عفونت را بگیرد.